Vladimir Putinlə bağlı çox qəribə bir şey baş verir. Dünya 1999-cu ildəkindən fərqli bir Putinlə - siyasi fərasətinə, Rusiyanın strateji yeniliklərinə və hərbi peşəkarlığına dəstək verən və Rusiya hərbi müdaxilələrində ardıcıl qələbələrinə görə “heyran olunan” (və qorxulan) bir adamla üz-üzədir. Ancaq fevralın 24-də biz tamamilə fərqli bir Putinlə qarşılaşdıq, Putin Rusiya Federasiyasını fəlakətli strateji və piar səhvlərinə məcbur etdi. Onilliklər ərzində Rusiyanın tarixini, ordusunu və xarici siyasətini öyrənən bizlər üçün ikinci Putin sirr olaraq qalır.

(III yazı. II yazını BURADAN oxuya bilərsiniz)

Ukrayna böhranı artıq bütün dünyada ciddi humanitar təsirindən başqa bir çox fərqli əks-səda doğurur. Geosiyasi baxımdan o, artıq müttəfiqlər arasında çatışmazlıq xətlərini ifşa edib (məsələn, Hindistan digər “Dördlük” (Quad) Təhlükəsizlik Dialoquna qarşı). Müharibə strateji sükutla da olsa, rəqiblərin, yəni Hindistan və Çinin bilmədən bir araya gəlməsinə səbəb oldu, Amerika Birləşmiş Ştatlarının və Şimali Atlantika Müqaviləsi Təşkilatının (NATO) işğalın dayandırılmasında və ya gərginliyin azaldılmasında etibarını azaltdı və Avropada görünməmiş birliyə təkan verdi. Bundan əlavə, iyun ayında (Madrid sammitində) NATO-nun ən son Strateji Konsepsiyasının qəbul edilməsi ərəfəsində Avropa İttifaqının (Aİ) bu yaxınlarda Strateji Kompası təsdiq etməsi Avropanın təhlükəsizlik siyasəti üçün gec, lakin xoş qarşılanan hərbi və strateji dəyişiklik hesab edilir.

Vladimir Putinin 2014-cü ildə Ukraynanın Krımını ilhaq etməsi və Donbasda rus separatçı hərəkatlarını təbliğ etməsinin ən diqqət çəkən xüsusiyyətlərindən biri rus millətçilərinin həmin hadisələrə görkəmli, müstəqil və bölünmüş reaksiyası olub. Bir çox rus millətçiləri, təbii ki, Kreml rəhbərinin gündəmini dəstəklədilər, hətta bunun üçün mübarizə aparmaq üçün Ukraynaya getdilər. Yenə də başqaları onun bu addımlarına qarşı çıxdılar, bunu rus milləti üçün təhlükə hesab etdilər, hətta onlara qarşı döyüşmək üçün Ukraynaya getdilər. Bu dəfə Putinin Ukraynaya qarşı genişmiqyaslı aqressiyasının gedişində daha çox rus millətçisi onu dəstəkləyir, lakin daha az insan Ukraynanın müdafiəsi üçün çıxış etdi, ora bu xalq üçün və öz xalqına qarşı döyüşmək üçün getmədi.

Rusiyanın Ukraynaya təcavüzündən sonra Qərb Vladimir Putini geri çəkilməyə məcbur etmək üçün Moskvaya qarşı bir sıra güclü sanksiyalar tətbiq etdi. Lakin Putin geri çəkilməyə real iradə göstərmədiyi üçün Vaşinqton və onun müttəfiqləri təzyiqi gücləndirməyə davam etməlidir. Rusiya iqtisadiyyatına şok dalğası göndərməyin yollarından biri Amerika Depozitar Qəbzləri (ADQ) və ya Qlobal Depozit Qəbzləri (QDQ) vasitəsilə çapraz siyahıya alınan və ya ABŞ fond bazarlarında satılan Rusiya firmalarını hədəf almaqdır. Birləşmiş Ştatlar iki çapraz siyahıya alınmış firmaya sanksiya tətbiq edərkən, Bayden administrasiyasının Rusiya ADQ və QDQ-lərinə qarşı ümumi sanksiya tətbiq etməyi planlaşdırdığına dair heç bir əlamət yoxdur. Bu, amerikalı investorlar üçün əlavə xərclər yaratsa da, Putinin işğalçılıq müharibəsini davam etdirməsinə ödəyəcəyi pulları artırmaq üçün faydalı ola bilər.

ABŞ-Çin dialoqu üzrə Kolorado dağlarında beynəlxalq konfrans keçirilirdi və orada yaşlı çinli xanım beynəlxalq məsələlər haqqında danışırdı. O, 1950-ci illərin sonu və 1960-cı illərin əvvəllərində Mao Zedonqun tərcüməçisi olsa da, ruslarla intensiv müzakirələr apararkən, bəzi gizli söhbətlərdən xəbərsiz olub. O, Sovet lideri Nikita Xruşşovun və digər rusların Maonun qəzəbinə səbəb olduğunu söylədi.

(II yazı. I yazını BURADAN oxuya bilərsiniz)

Ukraynadakı müharibə belə təəssürat yaradır ki, Rusiya öz qüvvələrini döyüşdə dəstəkləmək üçün işlək rabitə şəbəkəsi yaratmaq kimi əsas hərbi tapşırıqları yerinə yetirməkdə acizdir. Bu, səbəbsiz deyil, çünki döyüşün ilk həftəsində rus qoşunlarının şifrələnməmiş radiolarla əlaqə saxladığına dair sübutlar ortaya çıxdı, yəni onların ötürülməsi yüksək tezlikli (HF) radiodan istifadə edə bilən hər kəs tərəfindən ələ keçirilə və başa düşülə bilərdi.

Bayden administrasiyası hesab edir ki, Rusiyanın Ukraynanı işğal etməsinin səbəbi ideolojidir. İddia edilir ki, prezident Vladimir Putin Ukrayna demokratiyasını məhv etmək istəyir, çünki bu, onun avtokratik hakimiyyətinə təhlükə yaradır. Hazırkı böhranın mənşəyi 2014-cü il Avromaydan İnqilabı və Rusiyanın dəstəklədiyi prezident Viktor Yanukoviçin hakimiyyətdən uzaqlaşdırılmasıdır. “The New York Times” və digər qəzetlər də bu fikri bölüşürlər. Müharibəni irredentist tiraniya ilə liberal demokratiya arasında ideoloji qarşıdurma adlandıran “Times”dan David Bruks və “Financial Times”dan Martin Volf kimi ekspertlər də belə düşünürlər.

Rusiya qazının tədarükünün rublla ödənilməsi məsələsi tezliklə iqtisadi dünyanın əsas mövzusuna çevriləcək. Xüsusən də ərəb ölkələrindən birindən (böyük ehtimal, BƏƏ-dən) Çinə satılan yanacağa görə yuanla ödəməyə hazır olmasından sonra bu məsələ daha çox müzakirə edilir. Rubl-yuanın ABŞ dollarına (və ona bağlı olan avroya) qarşı “üsyanı” dollara əsaslanan iqtisadi dünya nizamının dağılmasına səbəb ola bilər. Xatırladaq ki, bu nizam 1945-ci il Bretton-Vuds sazişi (ölkələrin qızıla münasibətdə valyutaları) və 1971-ci ildən həmin sistemin əvəzinə ABŞ dollarının əsas maliyyə valyutası kimi müəyyən edilməsi ilə təsdiq edilib.

Belarus prezidenti Aleksandr Lukaşenko və onun müharibəni dəstəkləyən və etiraz edən analitikləri (sonuncular əsasən Belarusun hüdudlarından kənardadırlar) vəziyyətin incəliklərini başa düşməyimizə töhfə verirlər. Belə ki, martın 15-də Belarus milli təhlükəsizlik rəsmiləri ilə görüşdə çıxış edən Lukaşenko bir dəqiqə ərzində Belarusun müharibədə iştirakını həm təkzib, həm də təsdiqlədi. “Rusiyanın Ukraynada keçirdiyi bu əməliyyata biz qarışmayacağıq” deyən Lukaşenko Belarus qoşunlarının iştirak etməməsini nəzərdə tuturdu. “Bunu etməyə heç bir ehtiyac yoxdur. Biz Rusiyanın səylərinə nə əlavə edə bilərik! Onların kifayət qədər canlı qüvvəsi və silahları var”. Lukaşenko bundan dərhal sonra dedi: “Biz bu əməliyyatda iştirak edirik”.