Zaman-zaman ABŞ dollarının qlobal dominantlığının azalacağı, hətta yox olacağı ilə bağlı iddialı bəyanatlar və gözləntilər gündəmə gəlir. Lakin bu gözləntilər tezliklə öz yerini mövcud sistemə uyğunlaşmada nöqsanların aradan qaldırılması səylərinə verir.

(II yazı. I yazını BURADAN oxuya bilərsiniz)

Son beş il ərzində əksər amerikalı aparıcı jurnalistlərin və akademiklərin danışdığı “Böyük Güclər Yarışı”nın yeni dövrü başlayıb. Birləşmiş Ştatlarla (və onun müttəfiqləri) Çin və Rusiya arasında getdikcə daha mürəkkəb və narahatedici silahlı qarşıdurma var. 2022-ci ilin fevralında Rusiyanın Ukraynaya qarşı başlatdığı mahribə bizi 1991-ci ildə Soyuq Müharibənin sonunda yaranan gözləntilərimizin aldanma və axmaqlıq olduğu reallığına oyadıb. Demokratik ideyanın universal cəlbediciliyinin kortəbii olaraq xeyirxah Yeni Dünya Nizamının formalaşmasına imkan verməyəcəyi aydın deyil.

Aprelin 26-da Varşavada “Belarus Analytical Workroom” qeyri-hökumət təşkilatının rəhbəri Andrey Vardomatski öz qrupunun martın ortalarında 1000 belarus arasında keçirdiyi telefon sorğusunun nəticələrini açıqlayıb. Sorğuda iştirak edənlərin yalnız 24 faizi Ukraynada müharibənin başlamasında Rusiyanın məsuliyyət daşıdığını bildirib. 20 faiz ABŞ-ı, 18 faiz Ukraynanı, 12 faiz Şimali Atlantika Müqaviləsi Təşkilatını (NATO), 2 faiz isə Avropa İttifaqını ittiham edib. Başqa sözlə, 52 faiz günahı Qərb və Ukraynanın boynuna atıb. Ancaq bir az fərqli sorğu göstərdi ki, 50 faiz Rusiyanın hərəkətlərini bəyənmir, 43 faiz isə onları bəyənir. Müqayisə üçün qeyd edək ki, hələ 2014-cü ildə belarusların 60 faizindən çoxu Rusiyanın Krımı ilhaqını dəstəkləyib.

Hakimiyyət orqanlarının 2020-ci il seçkilərindən sonrakı kütləvi etirazları yatırtması Belarusun beynəlxalq münasibətlərində və regional təhlükəsizlik əlaqəsində köklü dəyişikliklə nəticələndi. Daha böyük güc olmaq istəyən Belarus Rusiya komandasının oyunçusuna çevrildi. Rusiyanın 2022-ci ildə Ukraynaya qarşı genişmiqyaslı müharibəsi bu dəyişikliyi gücləndirdi. 2015-2019-cu illər arasında Beynəlxalq Münasibətlər üzrə Minsk Dialoqu (MD) Şurasının təşkil etdiyi, Qərb və Rusiya ekspertlərini bir araya gətirən bir sıra iri beynəlxalq forumlar sanki baş tutmayıb.

Belarus müxalifəti prezident Aleksandr Lukaşenkonun artıq Qərbə təklif edəcəyi heç nəyə malik olmadığı üçün diqqətə layiq olmadığında israr etsə də, müxalifət lideri və 2020-ci ildə prezidentliyə namizəd Svetlana Tixanovskayanın Avropa və ABŞ-ın güc dəhlizlərində gəzdiyi görünür. Bununla belə, Qərb jurnalistləri Lukaşenkodan müsahibələr almağa davam edir. Qeyd edək ki, mayın 5-də Lukaşenko “Associated Press” (AP) xəbər agentliyinin vitse-prezidenti Yan Fillipsə 1,5 saatlıq müsahibə verib.

Ukraynada döyüşlər əsas şəhərlər ətrafında güclənsə də, Rusiya qüvvələri hələ ki, əvvəlki illərdən fərqli olaraq kiber fəaliyyətlər həyata keçirməyib. Düzdür, ekspert müşahidələri ölkənin işğalından sonra Rusiyanın IP məkanından müəyyən edilmiş təhlükə aktorları ilə əlaqəli daha geniş yayılmış casusluq, fişinq kampaniyaları və dezinformasiya səyləri barədə məlumat verir. Lakin çoxsaylı ekspertlər və şərhçilərin gözlədiyi “kiberblitzkriq” baş tutmadı.

Etnik ruslar bu gün Estoniya və Latviya əhalisinin təxminən dörddə birini, Litvada isə əhalinin təxminən 5 faizini təşkil edir. Bu icmaların əksəriyyəti İkinci Dünya Müharibəsindən sonra Baltikyanı ölkələrə Sovet hakimiyyətinin qəsdən köçməyə məcbur etdiyi miqrantların nəsillərindən ibarətdir. Amma postsovet dövründə vəziyyət xeyli dəyişib. Həmin ilk məskunlaşanların nəvələri bu ölkələri özlərinə vətən hesab etməyə başlayıblar.

Buçada peyk fotoları, Ukraynaya daxil olan qoşunlar və Avropada yerləşən müstəqil Rusiya mediası tərəfindən əldə edilən videolarla sənədləşdirilmiş qətllərin ortaya çıxması günahkarların müəyyən edilməsi və cəzalandırılması üçün beynəlxalq etiraza səbəb oldu. Rus hərbiçiləri tərəfindən törədilmiş hərbi cinayətlərə qeyri-qanuni həbslər, edamlar, qadın və uşaqların işgəncə və zorlanma halları daxildir. Bu mənəvi və hüquqi diqqət geniş müzakirələrin aparılmasına təkan verdi. Lakin bu diqqətlə xronikalaşdırılmış müharibə cinayətləri nümunələri özlüyündə Rusiya ordusunun niyə belə vəhşiliyə əl atmasının taktiki, əməliyyat və ya strateji əsaslarına aydınlıq gətirmir.