Ukraynada müharibənin sonu görünmədən uzanmaqda davam etdiyi bir vaxtda haqlı bir sual ortaya çıxır: Müharibə Rusiya prezidenti Vladimir Putinin devrilməsi ilə nəticələnəcək? Rusiya iqtisadiyyatının Qərbin sanksiyaları səbəbindən ciddi zərbə aldığını nəzərə alsaq, bu, düşünmək üçün ağlabatan sualdır. Qərbdə bir sıra səlahiyyətlilər açıq şəkildə bəyan ediblər ki, son məqsəd Putin rejiminin çökməsidir.

Ukraynada müharibə inkişaf etdikcə, çaşdırıcı sual hələ də səsləndirilir: Niyə dünya Rusiya doktrinasında nəzərdə tutulan hibrid müharibənin şahidi olmadı? Bundan əlavə, ABŞ Ukraynanı silahla təchiz etdiyi və Rusiyaya qarşı iqtisadi müharibə apardığı bir vaxtda Putin niyə kiberməkanda ABŞ-a qarşı mübarizə aparmayıb? Bu suallar Rusiyanın imkanları və niyyətlərinin əsasını təşkil edir. Həmişə olduğu kimi özünün “kağız pələng” olduğunu göstərən Rusiya Ukraynada əməliyyat uğuru əldə edə bilmədiyini nümayiş etdirməkdə davam edir. Ən son belə hadisə Rusiyanın Ukrayna elektrik şəbəkəsini poza bilməməsidir. Xüsusilə də müharibədən əvvəlki dramatik proqnozlarla müqayisədə Rusiyanın faktiki qabiliyyətləri ilə onun xaos törətmək istəyi arasında aydın bir əlaqə var.

1948-ci ildə Soyuq Müharibənin gərginliyi artdıqca, Sovet İttifaqı o zaman ABŞ, Böyük Britaniya və Fransanın nəzarətində olan Qərbi Berlini blokadaya aldı. Müharibə nəticəsində dağılmış şəhərin əhalisi arasında kütləvi aclıq hökm sürürdü. Prezident Harri Trumen ABŞ-ın müttəfiqləri ilə birlikdə Sovetlərlə hərbi qarşıdurma riskini nəzərə aldı və şəhərə ərzaq və təchizat daşımaq üçün hava daşıma əməliyyatına icazə verdi. Doqquz aylıq gecə-gündüz humanitar uçuşlardan sonra Moskva blokadaya son qoydu.

Rusiyanın Ukraynaya təcavüzünün birbaşa nəticəsi olaraq, ənənəvi olaraq hərbi baxımdan bloklara qoşulmayan iki Skandinaviya ölkəsi indi soyuqqanlı, lakin qətiyyətli addımlarla NATO üzvlüyünə doğru yarışır. Birləşmiş Ştatlarla sıx əlaqələri olan güclü NATO tərəfdaşları, Finlandiya və İsveçin birlikdə NATO-ya üzv olması Avropanın təhlükəsizliyi üçün ciddi nəticə ola bilər.

Rusiya prezidenti Vladimir Putinin fevralda Ukraynaya hücumu strateji kobud səhv idi. NATO artıq özünü müasir tarixin ən uğurlu və ən uzunmüddətli hərbi ittifaqı kimi təsdiqləyib. Putinin işğalı yalnız NATO-nun güclənməsinə xidmət edir, çünki alyans daxilində Soyuq Müharibədən sonra görünməmiş konsensus mövcuddur, hərbi hazırlıq və hər hansı üzvə qarşı təcavüzün qarşısını almaq üçün ortaq öhdəlik daha da güclənib. Bundan əlavə, NATO-ya üzv ölkələr Rusiyanı təcrid etmək və Rusiyanın Ukraynada davam edən döyüşləri ilə bağlı xərcləri artırmaq üçün iqtisadi sanksiyaları və digər siyasi tədbirləri güclü şəkildə dəstəkləyiblər. Bundan əlavə, may ayında Finlandiya və İsveçin siyasi liderləri NATO-ya üzvlük üçün müraciət etmək niyyətlərini açıqladılar. İki keçmiş neytral dövlətin ittifaqa qoşulması Rusiyanın narahatlığını və NATO-nun Avropada gələcək təcavüzün qarşısını almaq qabiliyyətinə dair nikbinliyini daha da artıracaq.

Martın 15-də Şimali Atlantika Müqaviləsi Təşkilatının (NATO) baş katibi Yens Stoltenberq Çini Rusiyaya dəstəyini dayandırmağa və onun Ukraynaya qarşı “qəddar” işğalını pisləməyə çağırıb. Ertəsi gün Çinin dövlətə məxsus “Global Times” nəşri NATO-nu ABŞ-ın “qanla boyanmış kuklası” kimi sərt tənqid etdi. Çinin NATO-ya qarşı nifrəti yeni deyil. Bununla belə, Çin yüksəlməyə davam etdikcə və qlobal cazibə mərkəzi Hind-Sakit Okean bölgəsinə keçdikcə, Pekinin ABŞ-ın Dördtərəfli Təhlükəsizlik Dialoqu (“Quad”) kimi tərəfdaşlıqlar vasitəsilə “Asiya NATO-su”nun yaradılması ilə bağlı qorxuları da artıb. Eyni zamanda, Çinin eksponensial yüksəlişi, onun zorakı davranışı və Pekinin Moskva ilə “xüsusi” münasibəti onun NATO ilə münasibətlərini əhəmiyyətli dərəcədə dəyişib.

8 may 2022-ci ildə Avropa İttifaqı (Aİ) üzvləri və ABŞ Müttəfiqlərin Avropada nasizm üzərində qələbəsini qeyd etməklə yanaşı, “Amerikanın yaratdığı Avropada” 77 illik fasiləsiz sülhü alqışladılar. “Amerikanın yaratdığı Avropa” NATO vasitəsilə ABŞ-ın hərbi qüdrəti ilə qorunan, Avropa İttifaqı kimi tanınan bir yerdə yenidən qruplaşan milli dövlətlər ansamblıdır. 1945-ci ildən bəri NATO-Aİ-nin birgə təhlükəsizlik və siyasi-iqtisadi çərçivəsindən kənarda baş vermiş çoxsaylı müharibələrə baxmayaraq, Avropanın dünya müharibəsindən əvvəlki tarixini nəzərə alsaq, Avropada görünməmiş uzunmüddətli sülh dövrü möcüzədən başqa bir şey deyil.

Koreya müharibəsi zamanı Şimali Koreya Cənubi Koreya ilə “birləşmək” üçün hərbi işğala başladı. Şimali Koreyanın sürətli qələbə qazanacağı ilə bağlı gözləntilərə baxmayaraq, müharibə sonda dalana dirəndi. ABŞ-ın başçılıq etdiyi çoxmillətli hərbi kontingent əraziyə müdaxilə etdi və kommunist qüvvələr müharibədən əvvəlki sərhədə geri çəkildi. Nə ABŞ və Cənubi Koreya kommunist qüvvələri tamamilə məhv edə bildilər, nə də Şimali Koreya məqsədlərinə çata bildi. Çinin müdaxiləsi vəziyyəti daha da gərginləşdirdi. Koreya müharibəsinin qlobal müharibəyə çevrilə biləcəyindən narahat olan Birləşmiş Ştatlar sonda atəşkəsə razılaşdı.

Qərb Ukraynadakı müharibədə qalib gəlib. Rusiyanın Ukraynanı məğlub etmək cəhdi uğursuzluğa düçar oldu, ordusu sınaqdan keçirildi və zəif tərəfləri üzə çıxdı. Ukrayna xalqı heç şübhəsiz azadlığın heç kəsə verilmədiyini nümayiş etdirdi. Avropalılar Ukraynanı dəstəkləmək üçün ümumi siyasət ətrafında toplaşaraq, nəinki iqtisadi bədəli ödəməyə hazır olduqlarını nümayiş etdirdilər, həm də qonşuluqda azadlıq üçün təhlükəyə yol vermək istəmədiklərini göstərdilər. Amerikalılar həlledici hərbi yardımla müdaxilə etdilər.

ABŞ-ın rəhbərlik etdiyi Qərbin Rusiyanın Ukraynadakı təcavüzünə reaksiyası təsirli olub və demək olar ki, Rusiya prezidenti Vladimir Putinin gözləntilərinin əksinə olub. Lakin bu reaksiya tez bir zamanda Ukraynadakı hərbi rəqabətdən kənara çıxaraq Rusiya ilə daha geniş və uzunmüddətli münaqişəyə çevrildi.

Son bəyanatlardan belə görünür ki, Zelenski Ukraynada müharibəyə son qoymaq üçün danışıq yolları axtarır. ABŞ-ın münaqişədə həlledici rol oynadığını nəzərə alsaq, Vaşinqton Ukraynanın sülh danışıqlarına nə vaxt və necə girəcəyinə qərar vermək üçün kifayət qədər təsir rıçaqına malikdir. Lakin Vaşinqtonun münaqişədəki məqsədləri bəlli deyil.