(II yazı. I yazını BURADAN oxuya bilərsiniz)

(III yazı. II yazını BURADAN oxuya bilərsiniz)

(III yazı. II yazını BURADAN oxuya bilərsiniz)

Rusiya əhalisinin “qismən səfərbərliyi”, böyük silah itkiləri, habelə iqtisadi və büdcə balanssızlığından sonra Moskva tam iqtisadi səfərbərliyin qaçılmaz perspektivi ilə üz-üzədir. Oktyabrın 19-dan Krım istisna olmaqla, rəsmən ilhaq edilmiş Ukrayna ərazilərində hərbi vəziyyət tətbiq edilib və Rusiyanın digər regionlarında hərbi vəziyyətin mümkün tətbiqi və iqtisadi səfərbərlik üçün müxtəlif rejimlər yaradılıb. Eyni zamanda, Moskva meri Sergey Sobyanin Rusiya Dövlət Şurasının dövlət və yerli idarəetmə komissiyasının rəhbəri kimi bu sərəncamların icrasında müxtəlif regional səylərin əlaqələndirilməsinə cavabdeh təyin edilib.

Aprelin 26-da Varşavada “Belarus Analytical Workroom” qeyri-hökumət təşkilatının rəhbəri Andrey Vardomatski öz qrupunun martın ortalarında 1000 belarus arasında keçirdiyi telefon sorğusunun nəticələrini açıqlayıb. Sorğuda iştirak edənlərin yalnız 24 faizi Ukraynada müharibənin başlamasında Rusiyanın məsuliyyət daşıdığını bildirib. 20 faiz ABŞ-ı, 18 faiz Ukraynanı, 12 faiz Şimali Atlantika Müqaviləsi Təşkilatını (NATO), 2 faiz isə Avropa İttifaqını ittiham edib. Başqa sözlə, 52 faiz günahı Qərb və Ukraynanın boynuna atıb. Ancaq bir az fərqli sorğu göstərdi ki, 50 faiz Rusiyanın hərəkətlərini bəyənmir, 43 faiz isə onları bəyənir. Müqayisə üçün qeyd edək ki, hələ 2014-cü ildə belarusların 60 faizindən çoxu Rusiyanın Krımı ilhaqını dəstəkləyib.

Fevralın 24-də Moskvanın Ukraynaya qarşı başladığı müharibə Rusiyanın militarizminin və müstəmləkə ekspansiyasına meylinin aradan qalxmadığını əyani şəkildə nümayiş etdirdi. Bu da öz növbəsində iqtisadi artımın və böyük beynəlxalq təşkilatlara daxil olmanın Rusiyaya sabitlik və normallaşma gətirəcəyi fikrini dəstəkləyən arqumentlərin böyük ölçüdə iflasa uğradığını göstərir.

Rusiya prezidenti Vladimir Putin aprelin 27-də Polşa və Bolqarıstana təbii qaz tədarükünü dayandırarkən yenə səhv hesablama apardı. İndi Rusiya hər iki ölkənin qaz bazarlarını itirib, çünki onlar Rusiyanın enerji təchizatından həmişəlik ayrılmağa hazırlaşırlar. Qaz ixracının qəfil kəsilməsinə rəsmi səbəb kimi Polşa və Bolqarıstanın Rusiya qazının pulunu rublla ödəməkdən imtina etməsi göstərilib. Lakin Kremlin qaz ödənişləri ilə bağlı qərarı, xüsusilə Putinin ABŞ və onun müttəfiqlərinin “qeyri-dost hərəkətlərinə” cavab olaraq iqtisadi tədbirlər haqqında 1 mart tarixli fərmanına əsaslanır. Aydındır ki, Polşa Ukraynaya göstərdiyi kritik hərbi yardıma görə cəzalandırılıb, Bolqarıstana isə silah göndərməkdən çəkinməsi ilə bağlı xəbərdarlıq edilib.

ABŞ və Avropadakı analitiklər və ekspertlər Ukraynanın Rusiyaya qarşı müharibədə qalib gələcəyinə getdikcə optimist yanaşırlar. Onlar həmçinin Bayden administrasiyasını Ukraynanın qələbə şanslarını artırmaq üçün Kiyevə hərbi texnika axınını artırmağa sövq edirlər. Mayın 2-də “Washington Post” qəzetinin məqaləsində Xarici Əlaqələr Şurasının baş əməkdaşı Maks Boot iddia edir ki, Birləşmiş Ştatlar Ukraynanı “qazanmaq üçün lazım olan hər cür silahla” təmin etməlidir. Botun fikrincə, administrasiya Vladimir Putinin eskalasiya hədələrinin Vaşinqtonu bu hərəkət kursundan çəkindirməsinə imkan verməməlidir.

Valday Klubunun illik konfransı əvvəllər Rusiya elitası ilə əlaqələri olan və prezident Vladimir Putinin ənənəvi çıxışından Moskvanın xarici siyasətində yeni tendensiyalar və ambisiyaları eşidəcəklərini gözləyən Qərb və beynəlxalq ekspertlərin qala-toplanışı idi. Bu il isə bir neçə veteran Moskvaya gəlməyi seçdi və “İmperial” mehmanxanasının salonları, əsasən, Putinin anti-imperialist ritorikasının rezonans doğuracağı gözlənilən Qlobal Cənubdan gələn yeni qonaqlarla dolu idi. Kremlin məzmunca zəngin kimi satmağa çalışdığı nitq üzərində yalnız dərin araşdırmalar onun bütün əhəmiyyətini aydınlaşdıra bilər. “İkinci Dünya Müharibəsinin bitməsindən bəri ən təhlükəli onilliyin” başlandığını etiraf edən Putin dünyanı bu təhlükəli reallığa saldığına görə günahı öz boynuna götürmədi, onu birbaşa Qərbin üzərinə atdı.